boş levha

Es-Selam. Bugün Gılgamış öldü.  Ölümün bir yok oluş değil bir var oluş olduğunu anladı mı acaba?  Ben anladım mı acaba Gılgamış'ın destanı neyi anlattı. Çok Tanrı vardı kafam almadı, çok veremedim Gılgamış'ın Tanrılarına kendimi.  Gılgamış Destanı  Süleyman Peygamber  Faust  Bir Yusuf Masalı  bunlar birlikte döndü zihnimde bugün.  Gılgamış en sevdiği arkadaşını kaybedince ölümsüz olmak istedi oysa arkadaşı ölmemiş miydi? Ölümsüz olmak için uyanık kalamadı yenildi ölümün kardeşi olan uykuya. Yalnız denizlerin dibindeki dikenli ot gençlik verecekti ona. Otu aldı. Ellerini kanattı. Fakat bir yılan yuttu otu. Gılgamış öldü.  Aklıma Lokman Hekim'in bulduğu inanılan ölümsüzlük iksiri geldi o hikayenin sonunda da iksir kaybolur.  Sonra bir sürü Tanrısı vardı Gılgamış'ın acaba dedim bunlar Melek midir İfrit mi? Bizim görev verildiğine inandığımız bütün melekler onların Tanrısı mıydı? Ya da Süleyman Peygamber gibi acaba bir zamanlar insanlar cinl...

 Es-Selam. Bugün daha tane tane ve daha düzgün bir yazınsal metin kaleme almaya özen göstereceğim pek sevgili okur. Konumuz şu başlıkta da yer verdiğimiz iki kavram üzerinedir. Nedir o iki kavram, Sükûnet ve zıddı Dağdağa.  Konumuza giriş yapmadan önce iki kavram üzerine bir iki lakırdı etmek gerekirse eğer; Sükûneti pek çoğumuz biliyor, hepimiz arıyor, azımız yaşıyor, bazılarımız ise bilmiyor. Evet yeterli bir açıklama oldu sanıyorum. Dağdağa; dağ dağ dağ diye mırıldanırsak eğer mırıldanırken bile ne kadar dağdağalı yani ne kadar gürültülü bir kelime olduğunu fark edebiliriz diye düşünüyorum. Dağdağa; gürültü, patırtı anlamlarına gelirken boşuna telaş ve beyhude, sıkıntı manasına da gelmektedir. Şimdi anladınız değil mi? Dağdağa. Şimdi anlamış değil şimdi yaşıyor olmanız gerekiyor. Dağdağa. İlk başta Sükûnet kelimesinin zıddını düşünürken aklıma ilk gelen kelime Kargaşa oldu fakat kargaşa şahsen beni tatmin etmedi. Zira o sırada gürül gürül akan suların ve kayalıkların içinde...

 Es-Selam.  Bugün itibariyle; yolculuktan dönmüş, evime gelmiş, uyumaya hazırlanmak üzereyim hamd olsun.  Evvela yolculuk üzerine birkaç kelam.  En son ne zaman otobüs ile şehirlerarası yolculuk yaptım hatırlamıyorum. İşte uzun bir aradan sonra Cuma günü Karabük'e gittik ve bugün döndük, şükür.  Yol değişen şey değil, yollar hep aynıydı. İzmit, Sakarya, Düzce, Bolu...alabildiğine yeşil, alabildiğine tarla, sıra sıra dağlar, kıvrım kıvrım yollar, hendek hendek sular, yollar hep aynı yollar. Heyhat ki eski Hilal. Yolculuk benim için içimde hep yeni yeni yollarda yürüyüşümdü, bazen asfalt bazen kaldırım bazen toprak bazen çakıl taşlarında yürüdüğüm içimin yolları ve seyrettiğim yol. Bugün baktım öyle yine yollara ama içimdeki yollarda yürüyemedim. Nedendi acaba?  Karabük.  Evvela Esra Saadet bizi çok güzel ağırladı, gezdirdi fakat biz gezmekten ziyade arkadaşımız için de gittik oraya, sırf eski günlerden bir pencere bulmak adına, güzeldi. Elhamdülillah iy...

 Es-Selam. Özgürlük üzerine bazı mülahazalar. Bugün öğrencilerle sohbet yaptık. Konumuz "özgürlük" idi. Düşünürken düşünürken buraya da bir şeyler karalamak istedim. Sanırım özgürlüğün tanımını daha yeni buldum yahut kavramaya başladım. Çünkü buldum demek yanlış olabilir.  Evvela soru sorarak başlayalım. Özgürlük nedir?  Bu soruya herkesin vereceği cevaplar vardır elbet (kendince). Herkesin hem kendine göre hem de genel geçer kabul ettiği bir özgürlük tanımı vardır diye düşünüyorum. O hepimizin de bildiği "başkasının özgürlüğünün başladığı yerde benim özgürlüğüm biter" bize lise zamanlarında bu tanım öğretilmişti. Evrensel bir tanım mı? Evet diyelim çoğunlukla insanlar böyle düşünmektedir. Herkes istediğini yapmakta özgürdür. Çünkü bana dokunmayacaksa bin yaşasındır. Bana saygı duyduğu sürece ben de ona saygı duyarım. Gibi.  Bir öğrencim dedi ki ben bu tanımı kabul etmiyorum. Doğru hatırlıyorsam eğer cümleyi çevirerek tekrar kurdu. "Başkasını kısıtladığım yerde...

Es-Selam. Bugün fark ettiğim ve akabinde karşılaştığım bir meseleden bahsetmek istiyorum. Bugün Ramazan Ayının 21. Gecesi ve Kadir Gecesini arayış gecelerinden biri. Aramakla bulunmaz fakat bulanlar arayanlardır. Aramayı nasip etsin Mevlam. Bulmak zaten nasip işi. İftardan önce Ramazan programları oluyor ya o programlar bana çok faydalı ve hap gibi geliyor. Gerçekten çıkan konuklar hem çok değerli kişiler oluyor hem de çok güzel meseleler konuşuluyor. Bilhassa TRT yapımını beğeniyorum. Konular ve konuklar çok ehemmiyetli oluyor. Bugün de iftardan önce bir açalım dedik. Bugün ki konuk Hasan Kamil Yılmaz'dı. Görünce aa diye tepki verdim. Sevindim. Çok takip edip okuduğumdan mı? Hayır. Ama kendisi biz öğrenciyken kaldığımız yurda gelmişti. Bizimle biraz muhabbet etmişti. Bu sebeple zihnimde yer etmiş bir zat. Görünce hatta şey dedim. Ne kadar yaşlanmış. Hüzünlendim öyle görünce de. Sonra kendimce şunu düşündüm. Bu programlara o kadar Hocalar çıkıyor belki pek çoğunun eserlerini okuduk...

 Es-Selam  Yazıya başlarken içime bir his geldi ama şimdi ondan bahsetmenin yeri değil.  Ben bu aralar, aslında şöyle ben eskiden çok sık düşünürdüm yani bana her şey çağrışım yapardı. Bir kelime, bir tabela, bir söz, bir ses, bir his bunlar zihnimde gönlümde döner döner cümleler halinde satırlara dökülürdü. Evet o zaman daha genç daha toy daha cahil daha heyecanlı daha hareketli daha hevesliydim belki fakat bayadır çağrışımlarımı kaybettiğimi düşünüyordum. Ara bir oluyor sanki ama sonra kaçıyor gidiyor hemen. O yüzden sık sık çağrışımlarımı arıyorum bu sıralar.  Bugün de -belki- o çağrışımları yakalamaya çalıştığım bir hadise oldu. Aslında his oldu. Bilmiyorum ne oldu.  En baştan anlatmak istiyorum. Ben dün yani 12'den önceki günden önceki gün. Yani pazartesi günüydü markete diye çıkıp fotoğrafçıya gittim. Birkaç gündür düşündüğüm bir şey vardı. Annem ile babamın düğün fotoğrafı -ki sadece bir tane var- bozulmaya başlamış. Zamanında fark etmemiş olmam üzdü tabi...

 Es-Selam.  Evet. Bugün. Konumuz şemsiyeler ve yağmur.  Çok düşünemedim aslında düşünülecek bir durum yok. Mesele belli. İdrak edemediğim için sadece aklımda olanları şöyle bir karalamak istedim.  Öncelikle Şemsiye.  Bilirsiniz ki Şemsiye adından da anlaşılacağı üzere güneşten korunmak niyetiyle kullanılan bir üründür. Yani dünyada nasıl bilmiyorum ama bizim topraklarımızda tâ aşağılara inersek şöyle Suriye,Mısır aşağılara doğru. Şemsiyenin güneşli havalarda gölgelik niyetiyle kullanıldığını biliriz daha doğrusu öğreniriz. Bu bilgiyi sanırım ilkokulda Hocamız anlatmıştı ve çok şaşırmıştım. Şaşırmıştım çünkü şemsiye nasıl şemsiye değil. Ona şaşırmıştım. Bu bilgiyi öğrendikten bir süre sonra bir ikindi vakti okuldan eve dönerken ya da başka bir yerden eve dönerken Camiye giden bir amcanın Şemsiye ile yürüdüğünü görmüştüm. Üstelik hava güneşliydi ve ben öğrendiğim o bilgiyi kanlı canlı görmüşüm. Yani Şemsiye aslında bir gölgelik aletiydi. Ve amca elinde gölgelik il...

 Esselam. Bilmem kaçıncı zamanın şarkısı bilmem kaçıncı günümün sancısı. Bugün konu yok, bugün başlık yok.  Bugün sadece bir karalama bir yazmak isteği bir kendini anlama telaşı. Evet telaş. Telaş. Bu kelime bana bir ateşi tutuşturma ve o ilk çıkan kıvılcımı hatırlatıyor. Telaş etmek de aslında bir nevi insanın içinde kaynayan ateşi söndürmek için hızlı hızlı hareket etmesi değil midir? Bilmem öyledir galiba.  Derin bir iç çekiş. (Çektim- yalan değil) İç çekmek (bununla ilgili bir twit görmüştüm neydi unuttum. Allah iç çekmeyi yarattı gibi bir şeydi sanırım.)  İç çekmek ve gözlerini daldırmak. Bu iki şey insanın ruhunun dışarıya bir aralık bulup sızması gibi bir şey. Ruh ne haldeyse o iki anda işte o halden bir sızıntı oluyor.  Konu buraya gelmişken :) benim halam çok çabuk dertlenir.  İşte hasta olursun dertlenir, zayıflamışsın der dertlenir, yemek götürürüm o kadar merdiven çıktım diye dertlenir. Birgün gözlerimi daldırmışım farkında da değilim. Onlarda ö...

Selamlar Bundan sonra yazı hayatımıza resmî bir şekilde devam ederek yalnızca kitap, film, gezme-tozma faaliyetlerini aktarmayı düşlüyorum. Benim dilim biraz serkeştir. Şimdiden bildirmek isterim. Akademik yazı okumak isteyen dergiparka gidebilir. Bugün ki konumuz Tolstoy ve İvan İlyiç'in Ölümü kitabı üzerine. Kitaptan önce Tolstoy için birkaç yorum yapmak isterim. Hakkında bazı söylentiler var sanırım. İslam ile yakınlığına dair şeyler duymuştum fakat gerçekliğini bilemem. Şunu söyleyebilirim ki; Tolstoy okunduğunda hakikat rüzgarının esintilerini duyuran bir yazar. Mesela "Üç Soru" ve "Kroyçer Sonat" bu iki kitabını okursanız ne demek istediğimi anlarsınız diye ümit ediyorum.  İvan İlyiç'in Ölümü kitabı ise, güzel bir tevafuk ile Gassal dizisinin çıktığı ve konuşulduğu bir dönemde elime geçti. Bu arada bu meseleyi dile getirmiştim fakat tekrar dile getirebilirim. Kitapların kaderleri var. Alıyorsunuz ama ne zaman okumanız gerekiyorsa o zaman okuyorsunuz. T...

 Dün gece "hayatın romantik olmadığı" yönündeki twitlerime yazılan şerhtir. Sırf bir iş yapıyor olmanın kendimi kandırmacasıyla bu yazıyı bilgisayardan yazıyorum. Yani üşenmedim, açtım yazıyorum. bir yandan da şu parçayı dinliyorum.  incecikten bir kar yağar Hayat her alanında romantik ve gerçek olmayacak kadar güzel fikirlerin meydanı değil maalesef. Buz gibi bir gerçeklik var, her ne kadar kendine ait heyecanın, hayallerin, fikirlerin var olsa dahi yeri geldiğinde bunlardan vazgeçmen gerektiğini ya da terk etmen gerektiğini bir şekilde anlıyorsun. İşte bu anlayıştan sonra belki artık eskisi gibi olmayan şeyler oluyor. Neden romantik değil diyorum. Değil çünkü. Mesela ne istersin? Sorulsun bana bu. Ne isterim? diye. Ben şu anda öğrencilerimle olmak istiyorum mesela. Ama bu konuda elimden hiçbir şey gelmiyor. Elimden geleni yaptım mı bilmiyorum ya da yapıyor muyum onu da bilmiyorum ama hayalim olan ile gerçek olan arasındaki o farkı fark ettikçe artık yavaş yavaş o gerçekliği...

  Çile Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam, Gezdirsin boşluğu ense kökünde! Ve uçtu tepemden birdenbire dam; Gök devrildi, künde üstüne künde... Pencereye koştum: Kızıl kıyamet! Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı! Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent, Ok çekti yukardan, üstüme avcı. Ateşten zehrini tattım bu okun. Bir anda kül etti can elmasımı. Sanki burnum, değdi burnuna yokun, Kustum, öz ağzımdan kafatasımı. Bir bardak su gibi çalkandı dünya; Söndü istikamet, yıkıldı boşluk. Al sana hakikat, al sana rüya! İşte akıllılık, işte sarhoşluk! Ensemin örsünde bir demir balyoz, Kapandım yatağa son çare diye. Bir kanlı şafakta, bana çil horoz, Yepyeni bir dünya etti hediye. Bu nasıl bir dünya hikâyesi zor; Mekânı bir satıh, zamanı vehim. Bütün bir kâinat muşamba dekor, Bütün bir insanlık yalana teslim. Nesin sen, hakikat olsan da çekil! Yetiş körlük, yetiş, takma gözde cam! Otursun yerine bende her şekil; Vatanım, sevgilim, dostum ve hocam! Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın, Benliğim bir kazan v...

 Metrodayım... Oturuyorum. Çok şükür.  Tam karşımdaki kız gülerek "Abla hepsi sana denk geliyor" dedi. Lise talebesi zannımca. Neden böyle söyledi. Saniyeler önce bir genç çocuk kedisini kucağına almış onunla bir evlat gibi konuşuyordu. "Buradan tut, bak sen burda dur, ineceğiz şimdi, heh öyle dur bunun altında dur" gibi çok sahici cümleler kurdu. Kedi de anladı zahir. Bu cümleleri söylerken kedisini montunun içine koymasıyla bütün tüyler yüzüme doğru uçuştu. Ben de elimle bir savurdum gülerek ve karşımda dikilen kıza bakarak. O da tebessüm etti. Sonra onlar iner inmez yeni binenler oldu. Bir tane kocaman adam geldi tam yan tarafımdaki demire enine yaslandı. İşte o sırada kız bu cümleleri kurdu. Abi hala tam yanımda maalesef arkasını dönmüş dünya umrunda değil. Bütün bunlar olurken yan taraftan bir çocuk başka birine "abi erken evlenmek iyi mi" diye sordu. Evet bugün değişik bir gün oldu. Herkes ne kadar çok konuşuyor. Kıyafet alacaklar, araba isteyenler, ...

Es-Selam... An itibariyle Necip Fazıl Kısakürek'in Siyah Pelerinli Adam isimli tiyatro eserini bitirdim.  Ve birazcık bunun üzerine yazmak istedim. Öncelikle Necip Fazıl'ın bizim için (Müslümanlar) nerede durduğundan bahsetmek isterim. Necip Fazıl genel olarak Müslüman camianın çocuklarının ergenlikte ve bilhassa lise zamanları ile üniversite ilk yıllarda okuduğu büyük düşünürlerdendir. Yani 22 yaşından sonra Necip Fazıl okuyan çok insana rastlamadım eğer bu cemiyette büyüdüyse Necip Fazıl'ı okumuş ve bırakmıştır. En azından bana öyle geliyor. Oysa aksine Necip Fazıl'ın bazı eserleri baştan okunmayı gerektiriyor. Çünkü Allah'ı sonradan bulmuş kişilerden biri ve mütefekkir bir zât olduğundan bazı eserlerindeki sancıların tekrardan hatırlanmasında fayda olduğunu düşünüyorum.  Bilhassa tiyatro eseri okumak ziyadesiyle keyifliyken Müslüman bir yazarın eserlerinden tiyatro okumak daha lezzetli geliyor. Üniversitenin ilk yıllarında "Bir Adam Yaratmak" eserini iz...

 İntihar değil haşa!  Bu arada İsmet Özel Tahrir Vazifelerinde intihar meselesini çok güzel ele almış ve bence birçok konuyu çok güzel ele almış aslında ama şimdi durup da ondan bahsedecek değilim kitaplar olmuş ateş pahası alıp okuyun efendiler. Neyse  Derdim şikayet etmek yahut hikayet etmek değildir sadece blog yazılarımı dönüp dönüp okurken bu günleri hatırlamak istedim hepsi bu. Günlük mü? Hayır.  Ben üç gündür falan yatak döşek hastayım. İlk iki günü pek hatırlamıyorum değil de hatırlamak istemiyorum. Günlerdir hastayım sanıyordum kendimi gerçekten sanıyormuşum. Ben bir anda bir hasta oldum. Bir anda da olmamış aslında sonradan düşününce bir anda olmadığını anladım. Birkaç gün öncesinden iştahsızlık baş gösteriyor bunu benim anlamamış olmam da garip ya neyse. İşte sonra bir bakıveriyorsun devrilmişsin. Önce eklemlerde ağrılar sonra ateş ve halsizlik derken yattık öyle.  Hastalık sürecinde neler düşündüm bunları unutmak istemiyorum ama öncesinde ben biraz n...

Merhabalar Sevgili Kendim,  Neden merhaba(lar) çünkü içimdeki çokluk bitmiyor o çokluklar beni ne bir yere sığdırabiliyor ne de sığındırabiliyor.  Konu da bu değildi aslında yani ben böyle giriş yapmak üzere yazmak istemedim. Terziye geldim Terzi Abi bugün gelmezsen yarın da gelme gibi bir şey imâ etti :) öyle demedi de yarın olmayabilirim burada sen en iyisi akşama kadar gel dedi. Ben de abi yarım saate geleyim dedim. O da tamam dedi. Meydandayım. Yani ilçelerin çarşı meydanındayım ve öylece oturuyorum. Yapabilecek en iyi şeyin ne olduğunu düşündüm. Sonra dedim yazı yazayım tam şimdi. Oturdum. Bankta kuşlardan temiz kalabilmiş bir köşe buldum. Kuşlar da gitmiş bu arada. Galiba biri arabanın altında ezilmiş öylece yerde cansız bir şekilde yatıyor bir anda görünce üzüldüm. Kuşlara hep hayrandır insan kedileri hep sever ama ölüleriyle karşılaşınca ne kadar bomboş gelir ve o da kuş değilmiş gibi ve oradan uzaklaşmak istercesine kaçar. Belki üzüntüden kaçar belki tiksinir bilemeyi...

Sürpriz oldu. Yani bana da sürpriz oldu bu yazıyı yazacak olmak. Başlığı henüz atmadım. Bakalım... Çok yorgun çok üşümüş çok kalabalık çok sesli bir akşamdan çıktım. Üşümenin beyin damarlarımı gerdiğini hissediyorum bazen o yüzden üstümde o mıymıylık o mayışmışlık hali vardı. Neyse Allah'tan çay denilen bir içecek var. Hamdolsun.  Neyse neydi o. Ben önce kendime kızgındım ve oturuyordum, sonra arkadaşım twit atmış beklentiyi azaltmak üzerine onu görünce aklıma beklemeklerim geldi. Daha da çok kızmadım ama beklemenin ve beklentide olmanın bunun yanında bir isteyişte olmanın üzerine düşündüm. Dedim yazayım ki biraz iyi gelsin. Yazmak şifa. Çünkü kafamdakileri böyle tık tık tık yazınca kuş tüyü gibi hissediyorum kendimi. Ben neden kızgınım kendime ya da neden kırgınım ya da neden ........ bu noktaları dolduramıyorum. İfade edemiyorum sanırım kendime karşı o hissettiğim şeyi. Mesele şu aslında çok uzattık. İnsanız, kuluz, aciziz ve Yaradanımızdan isteklerimiz oluyor değil mi? İstiyoruz...

Merhaba kendim, Bu yazıyı da yazmak pek içimden gelmiyor ama yazmak zihni köhneleştirmekten kurtarıyor. Bugünü de yine bir şeylerin keşfiyle geçirdik. Bugün olgunlaştığımı ve olgunlaşmak için bu yaşıma kadar beklemem gerektiğini hissettim. Olgunlaşma burada tabi ki sadece zamansal bir durum. Bu yaşa kadar olan süre içinde bir olgunlaşma, bundan 10 yıl sonra farklı bir olgunluk zamanı gelip çatacak belki de. Fakat 20'li yaşların başında sahip olmam gereken bazı hasletlerin bazı duyguların bazı değer biçişlerin bazı farkındalıkların 20'li yaşların sonunda fark etmem, üzz'medi, üzmedi aslında da "niye geç kaldın" dedim kendime. Aslında bu da yanlış olur. Sonuçta bir nasip var bir kader var O'na iman ediyoruz. Bugün otobüste şoför abi bir tane yolcuya "zararın neresinden dönersen kârdır" dedi. O kadar inanarak söyledi ki bunu. Gönlünden geldiğini gönlüme değince anladım. Zararın neresinden dönersek kârmış. Zararda olduğumuz ve belki zararda olduğumuzu bi...

Es-Selam  İnsan, ilk gençlik yıllarında yaşamak istediği her şeyi, hayallerini, bu dünyada sanki bir tek o yaşamış ve yaşayacakmış gibi büyük ve özel olmasını istiyor. Tâ ki bir güne kadar. O gün ne zaman gelir ne zaman olur bilmiyorum. Fakat eğer şanslıysak bir gün mutlaka o gün gelir. İnsan o müthişli hayallerinden ve mükemmelliyetçiliğinden bir gün vazgeçebilir, vazgeçmek de değil aslında sonuçta ne kadar mükemmeli bulabilir ki insan bu fani dünyada yani vazgeçmek demeyelim de buna gerçeği hissetmek diyebiliriz.  İşte bu hissiyatı yakaladığında çok basit sayılabilecek ya da sana daha düne kadar basit gelen şeylerden bir şey gibi... alelade bir gün, bir kutu süt almanın da aslında sadece bir kutu süt almak olmadığını fark edebilirsin. Mesele sana bütün her şeyi basitleştirecek ve basit gibi görünen her şeyi harikulade hale getirecek o .. karşılaşmak.  Bir kutu süt.